Viranbağ

Adalardan yaza ettik de veda,    

Sızlıyor bağrımın üstündeki dağ.   

Seni hatırlıyoruz, Viranbağ!

Gene bir sofrada şen, şakraktık,   

Gün denizlerde sönerken baktık,    

Ve çobanlar gibi dallar yaktık...    

Biz şen, onlarsa muammalıydı,    

Birinin sözleri imalıydı,    

Birinin gözleri hummalıydı!    

Acı duymuş diye aşkın tadını    

Hepimiz sevdik o solgun kadını,   

Ve o gün Rahibe koyduk adını...    

Uyuduk kırda, gezindik dağda,    

O yazın, ah o engin çağda;   

Geçti en son günü Viranbağ'da!

Yahya Kemal

Açıklamalar

1916 tarihli bu şiirde şair, sonraki şiirlerinde görülecek olan derin bir tefekkür içinde değildir.
Şiirde "şen şakrak" geçen bir yaz mevsimi anlatılmıştır. Şiirde imalı sözleri, muammalı davranışları, hummalı bakışlarıyla sevgililer; çobanlar gibi dalları yakan, denizlerde güneşin batışını seyreden, neşeli âşıklar görülür.
Hepsi aynı kızı sevmiş ve adını da rahibe koymuşlardır. O yazın son günü Viranbağ’da kırda uyuyup dağlarda gezinirler. Yaz bitmiş ancak yüreklerdeki aşk yarası hâlâ sızlamaktadır. 

İlgili Sayfa

Yararlanılan Kaynaklar

Yahya Kemal’in Şiirinde Bir Duygu İfadesi Olarak “Yaz” ve ‘Geçmiş Yaz’ Üzerine, Süheyla Yüksel Yahya Kemal’in İstanbul’u, Abide Doğan