Öt Benim Sarı Tanburam

Öt benim sarı tanburam,
Senin aslın ağaçtandır,
Ağaç dersem gönüllenme,
Kırmızı gül ağaçtandır.

Ali Fatma'nın yâri,
Ali çekti Zülfikâr'ı,
Düldül atının eyeri,
O da yine ağaçtandır

Ali gitti Hakk'a yetti
Zülfikâr'ı derya yuttu
Sad-i Vakkas bir ok attı
O da yine ağaçtandır

Nurdandır Kâbe eşiği
Cihanı tuttu ışığı
Hasan Hüseyin'in beşiği
O da yine ağaçtandır

Yeter Pir Sultan'ım yeter
Dertlilere derman katar
Türlü türlü meyve biter
O da yine ağaçtandır

Pir Sultan Abdal

Sözcükler

tanbura: Çeşitli halk sazlarına verilen ortak ad
Zülfikâr: Hz. Ali'nin ucu ikiye ayrılmış kılıcı
Düldül: Hz. Ali'nin atı. Hz. Muhammed'in Hz. Ali'ye armağan ettiği Düldül ve Zülfikâr deyişlerde sık sık yer almaktadır.

eyer: Binek hayvanlarının sırtına konulan, oturmaya yarayan nesne
Sa'd b. Ebû Vakkas: Okçuları piri, sahabe, kumandan

Hasan - Hüseyin: Hz. Peygamber'in torunları

İlgili Sayfa

Halk Edebiyatı Şiir Örnekleri

Yararlanılan Kaynak

Pir Sultan Abdal; Yaşamı, Sanatçı Kişiliği, Yapıtları; Memet Fuat Bengü