Çobanla Bülbül

Çoban kaval çaldı, sordu bülbüle:
Sürülerim hani, ovam nerede?
Bülbül sordu boynu bükük bir güle:
Şarkılarım hani, yuvam nerede?

Ağla çoban, ağla ovan kalmadı,
Gözyaşı dök, bülbül, yuvan kalmadı.

Çoban dedi: "Ülkeler hep gitse de
Kopmaz benden Anadolu ülkesi.
Bülbül dedi: "Düşman haset etse de
İstanbul’da şakıyacak Türk sesi!"

Çalış çoban, çalış kurtar öz yurdu!
Şairlerden topla, bülbül, bir ordu!

Çoban dedi: "Edirne'den ta Van'a,
Erzurum'a kadar benim mülklerim!"
Bülbül dedi: İzmir, Maraş, Adana,
İskenderun, Kerkük en saf Türklerim!"

Sarıl çoban, sarıl mülkü bırakma!
Yâd elinde, bülbül, Türkü bırakma!

Çoban dedi: "Sürülerim hep kaçsa,
Bir sürüm var, kaçmaz, adı: Türk ili!"
Bülbül dedi: "Şarkı ölsün yok tasa;
Türkülerim yaşar, söyler halk dili!"

Yalvar çoban, yalvar ilin kurtulsun!
Dile Hak'tan, bülbül, dilin kurtulsun!

Ziya Gökalp