Özdemir Asaf (1923-1981)

Özdemir Asaf

• Şair ve deneme yazarı.
• 11 Haziran 1923'te Ankara'da doğdu.
• Şurâ-yı Devlet Azası Mehmet Asaf Bey'in oğludur.
• Asıl adı Halit Özdemir Arun'dur.
• İlkokuldan lise son sınıfa kadar Galatasaray Lisesinde okusa da ortaöğrenimini Kabataş Lisesinde tamamladı (1942).
• 1939'da Servetifünun-Uyanış dergisinde çıkan Fransızca bir öykü çevirisi, yayımlanan ilk eseridir.
• Hukuk, iktisat ve gazetecilik okusa da hiçbirini tamamlayamadı. Sonrasında sigorta prodüktörü, gazeteci ve mütercim olarak çalıştı.
• 1951’de Sanat Basımevini kuran sanatçı, kitaplarını "Yuvarlak Masa Yayınları" adı altında yayımladı.
• Son yıllarını İstanbul Bebek'te açtığı bir mekanda sanatçı dostlarıyla geçiren sanatçı 28 Ocak 1981'de öldü.

Sanatçı Kişiliği

• Garip Dışında Yeniliğini Sürdüren Şairlerden biridir.
• Ününü akılda kolayca kalan kısa şiirleriyle kazandı.
• Şiirlerinde şaşırtma ve ironiden yararlandı.
• Şiirlerinde sıkça “sen – ben” ikilemini ele aldı.
• Şiir anlayışında beslendiği kaynaklardan en önemlisi felsefedir.
• Yaşadıklarını, çevresindeki olayları soyutlaştırarak aktarmıştır.
• Şiirlerinde sorgulama, cevaplar arama, bilmeceler kurma ve kurduğu bilmeceleri çözme peşindedir. 
• Lavinia şiiri ile ünlüdür.
• Hikâyeleri, ölümünden sonra "Dün Yağmur Yağacak" adıyla kitaplaşır.
• Deneme türündeki yazılardan oluşan 'ça adlı kitabı otobiyografik özellik gösterir.

Eserleri

Şiir Kitapları: Dünya Kaçtı Gözüme, Sen Sen Sen, Bir Kapı Önünde,  Yumuşaklıklar Değil, Nasılsın, Çiçekleri Yemeyin, Yalnızlık Paylaşılmaz, Benden Sonra Mutluluk

Özdeyişler (Etika): Yuvarlağın Köşeleri I, Yuvarlağın Köşeleri II

Öykü: Dün Yağmur Yağacak

Deneme / Otokopi: 'ça

Çeviri: Reading Zindanı Balladı - Oscar Wilde

Bir Anekdot

Özdemir Asaf "r" harflerini söyleyemez, onları hep yumuşak "ğ" gibi telaffuz ederdi. O gün edebiyat matinesinde sahneye çıkar çıkmaz Galatasaray Lisesindeki öğrencilik yıllarına ilişkin bir anısını anlatacağını söyler: 

―Lisede edebiyat hocamız İsmail Habib Sevük‘tü. Sınıfta herkese şiir okutur, sıra bana gelince, atlayıp yanımdakine geçerdi. Bir-iki, bu hep böyle süregidiyor. Bir gün derste parmak kaldırdım ve "Hocam sınıfta herkese şiir okutuyorsunuz. Bana okutmuyorsunuz. Niçin okutmuyorsunuz?" dedim.
İsmail Habib Hoca, bu soğuma şu cevabı verdi: Oğlum Özdemir, sen şiir okumuyorsun. Şiirin canına okuyorsun.

Özdemir Asaf bu anekdotu anlatır anlatmaz, salon kahkahadan kırılmaktaydı ki Özdemir, kaşla göz arasında şunu ekledi:
―Şimdi ben buğada, kendi şiiğleğimin canına okuyacağım.

Şiirlerinden... 

Epigraf

Her insanın bir öyküsü vardır,
Ama her insanın bir şiiri yoktur

Epigraf

Kendi bahçesinde dal olamayanın biri
Girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor

Yanılgı

Kendimizden bir adadayız,
Dört yanımız başkalarından
Aynı önemli kapıdan giriyoruz,
O eski, o beyaz kapıdan

Özet

Seni büyük buldum, anladım,
Seni güzel buldum, korudum,
Seni küçük buldum, uyardım,
Seni yakın buldum, uyudum,
Biri yanlış idi, unuttum

Çizik

Geleceğim, bekle dedi gitti
Ben beklemedim, o da gelmedi
Ölüm gibi bir şey oldu
Ama kimse ölmedi

Dum

Sana söyleyince söyledim sanıyorum
Söyleyince sana sanıyorum söyledim
Söyledim sanıyorum söyleyince sana
Sanıyorum söyledim sana söyleyince

İlgili Sayfalar

• Garip Dışında Yeniliğini Sürdüren Şiir

• Lavinia

Yararlanılan Kaynak

• Özdemir Asaf (Şair, Hikaye Yazarı ve Denemeci Olarak), Gökay Durmuş