Yürürdüm biraz güç, biraz bî-huzur
Dikenlik, çetin, taşlı bir sâhadan;
Önüm bir yokuş, hep çakıl, hep diken;
Yürürdüm fakat ben muannid, sabur
Bu yol böyle sâiddi bir minbere;
Cevânib mehâbetli bir makbere,
Fezâsında al bir güneş mübtesimdi...
Mübeşşir adımlarla ettim mürûr
Demin muztarib geçtiğim sahadan;
Yolum aynı şey: hep çakıl, hep diken;
Yürürdüm fakat ben mübeşşir, vakur
Geçerdim basıp birtakım izlere;
Eğildim, biraz dikkat ettim yere:
O izler benim, hep benim izlerimdi
1902
Günümüz Türkçesi
Yürürdüm biraz güç, biraz huzursuz
Dikenlik, çetin, taşlı bir yoldan;
Önüm bir yokuş, hep çakıl, hep diken;
Yürürdüm fakat ben inatçı, sabırlı
Bu yol böyle kutlu bir minbere;
Her yanda ulu, büyük bir mezar,
Gökyüzünde al bir güneş tebessüm ediyordu
Müjdeli adımlarla geçtim
Demin acılar içinde geçtiğim sahadan;
Yolum aynı şey: hep çakıl, hep diken;
Yürürdüm fakat ben ümitli, ağırbaşlı
Geçerdim basıp birtakım izlere;
Eğildim, biraz dikkat ettim yere:
O izler benim, hep benim izlerimdi
İlgili Sayfa
👉 Tevfik Fikret'in Şiirleri (Günümüz Türkçesi)
İlgili Sayfa
👉 Tevfik Fikret'in Şiirleri (Günümüz Türkçesi)
İzler şiiri Tevfik Fikret'in evinden (Aşiyan) görev yaptığı Robert Kolej'e giderken kullandığı patikayı ve oradaki yürüyüşünü, yaşamın zorluklarını göstererek ve hissettirerek anlatır. Fikret'i ve dönemini tanıyan biri, bu şiir hakkında saatlerce konuşabilir, derin bir anlam yoğunluğu vardır.
YanıtlaSilGüzel bir katkı olmuş, teşekkür ederim.
Sil