Salkım Söğüt

Akıyordu su
gösterip aynasında söğüt ağaçlarını.
Salkım söğütler yıkıyordu suda saçlarını!
Yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere
koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!
Birden
bire kuş gibi
      vurulmuş gibi
          kanadından
Yaralı bir atlı yuvarlandı atından!
Bağırmadı,
gidenleri geri çağırmadı,
baktı yalnız dolu gözlerle
uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!

Ah ne yazık!
                Ne yazık ki ona
dört nal giden atların köpüklü boynuna bir daha
                                                               yatmayacak,
beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!

Nal sesleri sönüyor perde perde,
Atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!

Atlılar atlılar kızıl atlılar,
atları rüzgar kanatlılar!
Atları rüzgar kanat...
Atları rüzgar,
Atları...
At...

Rüzgar kanatlı atlılar gibi geçti hayat!
Akar suyun sesi dindi.
Gölgeler gölgelendi
                             renkler silindi
Siyah örtüler indi
                         mavi gözlerine
sarktı salkımsöğütler
                          sarı saçlarının
                                           üzerine

Ağlama salkımsöğüt
                           ağlama,
Kara suyun aynasında el bağlama!
                                             el bağlama!
                                                   ağlama

Nazım Hikmet Ran

İlgili Sayfalar

Kerem Gibi

Kuvayımilliye Destanı'ndan

Kaynak

Büyük Şiir Antolojisi Cilt 1, Ataol Behramoğlu