Mai Deniz

Sâf ü râkit... Hani akşamki tegayyür, heyecân?
Bir çocuk ruhu kadar pür-nisyân,
Bir çocuk ruhu kadar şimdi münevver, lekesiz,
Uyuyor mâî deniz.

Ben bütün bir gecelik cûşiş-i ahzânımla,
O hayâlât-ı perîşânımla
Müteşekkî, lâ’im,
Karşıdan safvet-i mahmûrunu seyretmedeyim...

Yok, bulandırmasın âlûde-i zulmet bu nazar
Rûh-i mâ’sûmunu, ey mâî deniz;
Âh, lâkin ne zarar;
Ben bu gözlerle mükedder, âciz
Sana baktıkça teselli bulurum, aldanırım,
Mâî bir göz elem-i kalbime ağlar sanırım...

Tevfik Fikret / 1899

Günümüz Türkçesi

Saf ve durgun... Hani akşamki değişim, heyecan?
Bir çocuk ruhu kadar unutkan
Bir çocuk ruhu kadar şimdi parlak, lekesiz
Uyuyor mavi deniz

Ben bütün bir gecelik hüzünlerimin coşkusuyla
O perişan hayallerimle
Şikâyetçi, kınayan
Karşıdan uykulu saflığını seyretmedeyim...

Yok, bulandırmasın karanlığa bulanmış bu bakış
Masum ruhunu ey mavi deniz
Ah, ama ne zarar;
Ben bu gözlerle kederli, aciz
Sana baktıkça teselli bulurum, aldanırım,
Mavi bir göz, kalbimin elemine ağlar sanırım…

Açıklama

Uyumakta zorlanan, perişan hayaller içinde ne yapacağını bilemeyen şair, sabah vakti "bir çocuk ruhu kadar parlak, lekesiz, uyuyan mavi denizi" seyrederken onun kendisine acıdığını zannederek bundan teselli bulur. Şair, denizde en çok özlediği şeyleri, "saflığı ve masumiyeti" bulmuştur. Mehmet Kaplan göre şiirde anneyi temsil eden "deniz", şairin ıstıraplarına katılan ve onu teselli eden bir varlık konumundadır.

İlgili Sayfa

👉 Tevfik Fikret'in Şiirleri (Günümüz Türkçesi)