İç Diyalog

• Kahramanın, karşısında biri varmış gibi yaptığı içsel konuşmadır.
• Bir psikolojik tahlil metotlarından biridir. 
• İç diyalog, iç konuşmanın bir türevidir.
• İç diyalog, alışılmış bir "ikili konuşma pasajı" görünümüne sahiptir.
• Konuşma çizgisi “—” karakteristik bir diyalog sahnesini andırır.
• İç konuşma ya da bilinç akışı gibi iç diyalog da kahramanın iç dünyasını okuyucuya aracısız sunması bakımından önemlidir.
• Anlatıcının devreden çıkması nedeniyle göstermeye bağlı bir tekniktir.
• Kendi kendine konuşan anlatı kahramanı; o an içinde bulunduğu psikolojik durum dolayısıyla, zihninde şekillenen düşünce ve duyguları, sevinçleri, korkuları doğrudan karşısında biri varmış gibi açıklar.

Örnek 1

“Meral sol ayağını silkeledi. İskarpini sıkıyordu. Çıkardı onu, ötekini de. Bir anda beliren Nuri'nin hatırası Ferhat'ın karanlıkta siyah görünen fes rengi yorganının üstünde eridi. Sil diyorum bu damgayı. Sil. Alnımda kalmasın ağabey? –Silemem. – Niçin? – Ben vurmadım onu. – Kim? – Cemiyet. – Cemiyet mi? Hayır, Ferhat söylemez bu kelimeyi. Ellerim, ayaklarım buz gibi…” (Yalnızız - Peyami Safa)

Örnek 2

"Birdenbire ayağa kalktı. Büyük bir hareket ihtiyacı. Mesela bir samba? Hayır. Yürümek istiyor, sadece, yürümek. Feriha'ya telefon etse ve hemen gitse? Yorgundur kız. (Kız! Ağız alışkanlığı). Hem Samim… Biraz çarptı galiba alkol beni. Ne içtim? İki vermut-votka Samim'le. Yemekte de bir kadeh şarap. Çok mu? Alışık değilim içkiye. Ah, bu oda… Bir davransam ve toplasam mı?” (Yalnızız - Peyami Safa)

İlgili Sayfalar

• Bilinç Akışı


• İç Monolog


• İç Çözümleme


• Montaj


• Kolaj


• Üstkurmaca


• Pastiş


• Parodi