Bütün giryelerden, bütün giryeriz
Emellerden aldım bu ilhamı ben.
Figanım pür ateş, kanım perestiz,
Vatan çiğnenirken, perişan iken
Elemler kalemden huruşan iken
Bugün ruh-u şiirim senin, ey şehab!
Bugün saniham korkuyor nağmeden,
Gururum kırılmış, hayalim harab…
Muazzez vatan, ey muhakkar aziz!
Hayır, sen değilsin bu feryad eden.
İnanmam, inanmaz gönül şüphesiz:
Vatan, sen misin böyle elden giden?
Okunmaz mı oldun bu zulmette sen,
Vatan, ey turabı mukaddes kitab?...
İlâhi, yoruldum bu diz çökmeden,
Gururum kırılmış, hayalim harab…
Vatan, inle duysun bu taş kalbimiz!
Vatan, lânet eyle bu evlâda sen!
Bu evlâda lânet ki: zillet mûciz,
Adalet bu evlâdı affetmemen.
Fakat yok niyaz eylerim şimdi ben:
Gafur ol ki, ey hâk-i âlicenab,
Nedametle ruhum yanar giryeden,
Gururum kırılmış, hayalim harab…
Ne rengin emellerle hep neşvehiz
Olurken şebabım bu nikbet neden?!...
Muzafferdin evvel, bugün hâsiriz!
Düşündükçe bedbaht olur fikreden
Bugün sensin aşkım, firakım da sen,
Zafer, ey vefasız peri, ey serab!
Rakibim güler ben perişan iken
Gururum kırılmış, hayalim harab…
Ümidimle ye'sim ederler sitiz.
Ufuklarda düşmanlarım na'rezen.
Bu sesler ki haksız, neden böyle tiz?...
Eminim ki haktır, bu pestî neden?...
Bu zalim sadalar niçin böyle şen?...
Bu mazlum eninimse pür ıztırab.
Bu esvatı âciz benim dinleyen,
Gururum kırılmış, hayalim harab…
Vatan, -hasreta!- biz visal isteriz,
Hilâlinle mahkûm-ı hicran iken.
Silinmez müebbet, kadim ismimiz
Türabında kanlarla tâban iken.
Eder güllerin sermedî inleyen
Bizim rûhumuzdan hayat iktisab.
Unutmam, unutmam bu âlâmı ben,
Hayalim kırılmış, gururum harab...
Yakışmaz, yakışmaz bu muzlim kefen.
Vatan, sen misin, ey sönen mahitab?...
Benim şimdi zulmette âh eyleyen,
Gururum kırılmış, hayalim harab…
Balkan Bozgununda, 3 Ocak 1913
