Sevgilim, şairleri başka insan sanırsın,
Benzi uçuk, saçı gür, boyu fidan sanırsın.
Eğer takdim edersem onları bir bir sana,
Gözlerinle gördüğün şeyi yalan sanırsın.
Büyük Hamit sevimli, kibar bir ihtiyardır,
İlk görüşte elini öper, baban sanırsın.
Yalnız zaman geçince bıyık büker, göz süzer,
Onu İzzet Melih’ten daha civan sanırsın.
Üstat Yahya Kemal’i görürsün iri yarı,
Çobanla boy ölçüşen bir kahraman sanırsın.
Fakat birden incelir lâkırdıya başlarsa,
Akıyor nüktelerden bir çağlayan sanırsın.
Ulusal şairimiz Mehmet Emin’i görsen,
Beyoğlu'nda geziyor yeni Turan sanırsın,
Görsen Mehmet Akif'i kır düşmüş sakalıyla,
Boşuna öğüt veren bir babacan sanırsın.
Ne zaman karşılaşsan yolda Mithat Cemal’le,
Daha şimdi çıkmıştır lokantadan sanırsın.
Dolaşırken kol kola Seyfi'yle Yusuf Ziya,
Geziyor Yat Kulüple Tokatlıyan sanırsın.
Salih Zeki etrafa bakmadan gezer durur,
Sana çarpınca, budur asıl ozan, sanırsın.
Necip Fazıl diş biler adını anmayana,
Halit Fahri, içmeden başı duman, sanırsın.
Hülasa, hangisini anlatsam şairlerin,
Hepsini birbirinden daha yaman sanırsın.
Faruk Nafiz Çamlıbel
Kaynak: Tatlı Sert, s.106-107
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Desteğiniz bizim için önemli. Daha iyi içerikler üretebilmemiz için hem "Takip Et" butonuna tıklayarak hem de yorumlarınızla bize destek olabilirsiniz. Ayrıca sayfaya daha rahat ulaşmak için sayfamızı sık kullanılanlar klasörüne eklemeyi unutmayınız.